A Blissful Keerthana

The title is strong- ‘tis about classical music.

But what do I know of it?

I’m not a singer. Not even close.That too, with classical carnatic music, I’m more of a mute spectator. I can appreciate the beauty of it though. I can relish those little nuances in ghamakas  even  with being completely ignorant in the subject. It doesn’t take a genius to appreciate beauty,

does it?

I had a formal training in carnatic music for 8 years. So if someone speaks of ragas, thaalas, jaathis, I can nod in remembrance. But I have a problem. No matter how good a song turns out to be, if the song is set to a language I’m not aware of, I get uncomfortable. I strive hard to find the meaning of its lyrics. Numerous thyagaraja and purandharadaasa keerthanas shine with magnificient beauty, but I do not understand a word of it. They say music has no language. I agree. But song lyrics have language. They add value to a composition.
I love “alaiypaayuthe kanna” of oothukaadu venkatasubbaiyar more than “vandhanamu ragunandhana” of thyagaraja. “Theeratha vilayaatu pillai” of Bharathiyaar touches my heart more than “Entha chaalu vaake” of purandharadhaasa. Sure, they are memorable compositions, but they are set in a language I’m not used to. So I don’t cherish them as much as I love tamizh songs.

But there is an exception.

We all know The Queen of Carnatic Music, Bharath Rathna Smt. M.S. Subbulakshmi was invited to sing at UNO on the occasion of UN day celebrations during October 23, 1966 .

 Contrary to popular belief, M.S did not sing “kurai ondrum illai”, one of the best classical tamizh song composed by Rajaji. Instead, she rendered something better.

The song was “Maithreem Bhajatha” composed by Maha periyavaal.

It is composed in the deva bhasha samskritam(Sanskrit).

Paramaacharyaal wrote this song specifically for this occasion, to be rendered on an United Nations ceremony. It is amazing, even to think of the mere existence of such a striking genius. Even after 47 years of composition of this song, the deep meaning imbibed in it makes us think and the relevance to our current times makes it relatable. No one else could have put it better. His elaborate music knowledge, skillful writing in Sanskrit and extraordinary concern for the common welfare of humanity confirms just one thing. He was no mere mortal. He was God who walked on earth.

This is the keerthana

Maithreem Bhajatha , Akhila Hruth Jethreem,

Atmavat eva paraan api pashyatha

Yuddham thyajatha , Spardhaam Tyajata , thyajatha Pareshwa akrama aakramanam

Jananee Prthivee Kaamadughaastey

JanakO Deva: Sakala Dayaalu

Daamyata Datta Dayathvam Janathaa

Sreyo Bhooyaath Sakala Janaanaam

Sreyo Bhooyaath Sakala Janaanaam

Sreyo Bhooyaath Sakala Janaanaam

Raaga - Sung in Ragamalika and also in Yamuna Kalyani

Tala - Adi

And a rough translation of its meaning in English:

With friendship please serve,

And conquer all the hearts,

Please think that others are like you,

Please forsake war for ever,

Please forsake competition for ever,

Please forsake force to get,

Some one else’s property,

For mother earth is a wish giving animal,

And God our father is most merciful,

Restrain, donate and be kind,

To all the people of this world.

Let all the people, live with bliss,

Let all the people live with bliss,

Let all the people live with bliss

As I said earlier, no one else could have put it better.

Salutations to guru paramacharya.

May we live in peaceful times.

Thanks: Wikipedia 

Read More

அறிவுக்கு வந்தனம்

அடடா!

மாயையான மனத்தில்தான்

மாற்றங்கள் எத்தனை?

நிலையில்லா உலகுக்கோர்

நிலையில்லா நிலவு

நிலையில்லா மனதுக்கோ பல

நிலையில்லா நினைப்பு

நேற்று வரை

நிலவு என்

நெஞ்சுக்கு பால்சோற்றைத் தான்

நினைவு படுத்தியது

இன்று நிலவு

ஏனென் மனதிற்கு

தேசியக் கொடியை

நினைவு படுத்துகிறது?

விந்தையாய் தான் இருக்கிறது!

எங்கேயோ ஏவப்படும்

ஏவுகலத்தில் ஏறி

எட்டத்தில் இருக்கும்

எழில்மிகு நிலவிலே

என் நாட்டு தேசியக்கொடி

எழுச்சியுடன் நிற்க

என்மனமோ நானேஅதை

ஏவியதாக எண்ணுகிறது

இது மனத்தின் மாயையோ?

இருக்கட்டும்...

நிலவுக்கு கலம் அனுப்பி

நாட்டிற்கு பெருமை சேர்த்த

நாயகர்களைப் போற்றிப் புகழ

நான் தகுதியுள்ளவன் அல்லேன்...

குறிப்பு: சந்திரயான் கலத்திலிருந்து நம்

             தேசியக்கொடி நிலவில் நிறுவப்பட்ட

             அன்று மனம் நெகிழ்ந்து எழுதியது...

Read More

அஹிம்சை

"காந்தியின் கொள்கை என்ன?"
என்று கேட்ட கேள்விக்கு
பதில் தெரியாமல் பதைபதைத்த
மாணவனை பிரம்பினால் அடித்துவிட்டு
பதிலை பெருமையாய் சொன்னார் ஆசிரியர்
'அஹிம்சை' என்று!

Read More

மனமும் ஞானமும்

மனம்:
"இரவில் சுதந்திரம் வாங்கினோம்
இன்னும் விடியவில்லை!"
ஞானம்:
"விடிந்து வெகு நேரமாயிற்று;
போர்வைக்குள் என்னடா புலம்பல்?"

Read More

நாணயம்

பேருந்தில் ஏறினேன்
வண்டிக்கட்டணம் எட்டு ரூபாய்
நடத்துனரிடம் நீட்டினேன்
பத்துரூபாய் தாளை
நடத்துனர் பாக்கி தரவில்லை....
அவரிடம் சில்லரை இல்லையோ?
இல்லை-
அவரிடம் நாணயம் இல்லை!

Read More

Random Curiosity

Random Curiosity

Remember when we were little?
We were pondering over every little thing on earth.
The world seemed mysterious.
And we wanted to make sense out of it.
We were bubbling with curiosity and asked random questions 
that we could think of;
"Why is the moon round?
Why do stars twinkle?
Why do we dream?
Why are plants green?"
Sure, we'd ask some naive questions too;
But that didn't stop us from being inquisitive.
Sometimes, when we don't get a straight honest answer to our questions, we assure ourselves that it is not the end.
We think, when we go to higher classes, we'd get our answers.
We think, when we grow old, it would all make sense.
But, did it make sense?

No. What's worse, the system has got to us.
Amidst an ocean of smart people, who are constantly striving to get ahead of us, even a minute wasted to curiosity seems like a blunder.
Teachers no more welcome questions.
They've struck a deal with the syllabus.
"To talk without understanding,
To teach without grasping.
To ridicule questions without listening."
has been their motto.
And we no more ask questions, for they are better left unanswered than wrong-answered.
We are learning in a minds-off environment.
Honestly, how many of us 'like' learning what we are taught?
We care more about grades and marks, but is that all?!
I personally feel, grades don't measure understanding.
So, lets ask ourselves a honest question:
Where is our education headed?
And a few other questions:
Do we know how to learn?
Does being curious pay off?
Of what use is, seeking answers to our questions?
Is questioning authority disrespectful?

This is a paragraph I read in "The Demon Haunted World" by 
Carl Sagan. Being a genius astronomer and a science enthusiast,
he answers these questions in a vivid and inspiring manner.
Read through.

"In a world in transition, students and teachers both need to teach themselves one essential skill —learning how to learn.
Except for children (who don't know enough not to ask the important questions), few of us spend much time wondering why Nature is the way it is; where the Cosmos came from, 
or whether it was always here;
if time will one day flow backward, and effects precede causes; 
or whether there are ultimate limits to what humans can know. There are even children, and I have met some of them, who want to know what a black hole looks like; what is the smallest piece of matter; why we remember the past and not the future; and why there is a Universe.
Every now and then, I'm lucky enough to teach a kindergarten or
first-grade class. Many of these children are natural-born scientists,
although heavy on the wonder side and light on skepticism. 
They're curious, intellectually vigorous. Provocative and insightful questions bubble out of them. They exhibit enormous enthusiasm. I'm asked follow-up questions. They've never heard of the notion of a "dumb question."
But when I talk to high school seniors, I find something different.
They memorize "facts." By and large, though, the joy of discovery,
the life behind those facts, has gone out of them. They've lost much of the wonder, and gained very little skepticism. They're worried about asking "dumb" questions; they're willing to accept inadequate answers;they don't pose follow-up questions; the room is awash with sidelong glances to judge, second-by-second, the approval of their peers. They come to class with their questions written out on pieces of paper, which they surreptitiously examine, waiting their turn and oblivious of whatever discussion their peers are at this moment engaged in.
Something has happened between first and twelfth grade, and it's
not just puberty. I'd guess that it's partly peer pressure not to excel
(except in sports); partly that the society teaches short-term gratification;partly the impression that science or mathematics won't buy you a sports car; partly that so little is expected of students; and partly that there are few rewards or role models for intelligent discussion of
science and technology—or even for learning for its own sake. Those few who remain interested are vilified as "nerds" or "geeks" or "grinds."
But there's something else: I find many adults are put off when
young children pose scientific questions. Why is the Moon round? the children ask. Why is grass green? What is a dream? How deep can you dig a hole? When is the world's birthday? Why do we have toes? Too many teachers and parents answer with irritation or ridicule, or quickly move on to something else: "What did you expect the Moon to be, square?" Children soon recognize that somehow this kind of question annoys the grown-ups. A few more experiences like it, and another child has been lost to science. Why adults should pretend to omniscience before 6-year-olds, I can't for the life of me understand. What's wrong with admitting that we don't know something? Is our self-esteem so fragile?
What's more, many of these questions go to deep issues in science,
a few of which are not yet fully resolved. Why the Moon is round has to do with the fact that gravity is a central force pulling towards the middle of any world, and with how strong rocks are. Grass is green because of the pigment chlorophyll, of course—we've all had that drummed into us by high school —but why do plants have chlorophyll?
It seems foolish, since the Sun puts out its peak energy in the
yellow and green part of the spectrum. Why should plants all over the world reject sunlight in its most abundant wavelengths? Maybe it's a frozen accident from the ancient history of life on Earth. But there's something we still don't understand about why grass is green.
There are many better responses than making the child feel that
asking deep questions constitutes a social blunder. If we have an idea of the answer, we can try to explain. Even an incomplete attempt constitutes a reassurance and encouragement. If we have no idea of the
answer, we can go to the encyclopedia. If we don't have an encyclopedia,
we can take the child to the library. Or we might say: "I don't
know the answer. Maybe no one knows. Maybe when you grow up,
you'll be the first person to find out."
There are naive questions, tedious questions, ill-phrased questions,
questions put after inadequate self-criticism. But every question is a cry to understand the world. There is no such thing as a dumb question.
Bright, curious children are a national and world resource. They
need to be cared for, cherished, and encouraged. But mere encouragement isn't enough. We must also give them the essential tools to think with."

I'm not a thinker. I don't propose solutions.
All I'm saying is 
Be Curious.


"So we keep asking, over and over,
Until a handful of earth
Stops our mouths —
But is that an answer?"
    -HEINRICH  HEINE ,

Read More

இலஞ்சம் ஒழிந்துவிட்டது!

இலஞ்சம் ஒழிந்துவிட்டது!

இலஞ்சத்தை ஒழிப்பதே தம்

இலட்சியமாய் கொண்டிருந்த

சமுதாயச் சீர்திருத்தவாதி ஒருவன்

சரியான பிரச்சாரம் செய்துவந்தபோது

பொதுமக்கள் அவனைச் சூழ்ந்து

பொறுப்பாயோர் வேண்டுகோள் விடுத்தார்கள்

"சரியான நேரத்திலே

அரிதான எம்வேலைகளை

அரியாசனத்தில் உள்ளோர்முதல்

பரிவில்லா அதிகாரிவரை

உரிமையுடனே முடித்துவைக்க

பரிந்துரைகள் செய்கின்ற

இலஞ்சத்தை ஒழிப்பதில்

இன்றுயேன் உனக்குமுனைப்பு?

அறிவில்லா இப்பிரச்சாரத்தை

அயல் நாட்டில் வைத்துக்கொள்

அறிவுள்ள இந்நாட்டில்

அநீதியை வளர்க்காதே" என்று!

இலஞ்சத்தை ஒழிப்பதே

இலட்சியமாய் கொண்டவன்

இலட்சரூபாய் கேட்டான்-தன்

இலட்சியத்தை வதைத்துக்கொள்ள!

மக்களே!

அவன் கேட்டது

இலஞ்சம் அல்ல;

தன் இலட்சியத்தை

இழப்பதற்கு அவங்கேட்ட

'இழப்பீடு'!

இதுவே தான்

மற்றவர் நிலையும்!

மக்களின் வேலையை

முடித்து வைக்க

மற்றையோர் கேட்கும்

ரொக்கம் இலஞ்சமே அல்ல!

அடுத்தவர் வேலையை

அவரே செய்ய அது

அவர் பெறும் 'சன்மானம்'!

ஆம்...

இலஞ்சம் இன்று

'சன்மானம்' , 'வெகுமதி' , 'இழப்பீடு'

என்ற பெயர்களாய் திரிந்துவிட்டது....

ஆம்...

இன்று 'இலஞ்சம்' ஒழிந்துவிட்டது.

ஆம்....

ஒழிந்தே விட்டது இன்று

'இலஞ்சம்' என்ற வார்த்தை!

Read More

சட்டம் காக்கும் தலம்

சட்டம் காக்கும் தலம்

நியாயத்தை பார்க்காத

சட்டம் ஓர் குருடு

அல்லல்களை கேட்காத

சட்டம் ஓர் செவிடு

பணத்தின்முன் பேசாத

சட்டம் ஓர் ஊமை

நீதியினை நுகராத

சட்டம் ஓர் பேதை

உண்மையினை உணராத

சட்டம் ஓர் உளரல்

இன்றைய

இந்தியச் சட்டம்

உணர்ச்சியற்ற ஜடம்

உயிருள்ள பிணம்

உருவமில்லாத சட்டம் இன்று

உணர்ச்சியில்லாமல் போனதனால்

உயிரில்லாமல் இருக்குதையா

உலகில்நீதியின் உடல்களெல்லாம்

சட்டதேவதையின் கண்கள்

மூடப்பட்டுள்ளதன் காரணம்

பாரபட்சம் பார்க்கக்கூடாது என்பதற்கா?

இல்லை-

நியாயத்தையும் பார்க்கக்கூடாது என்பதற்கா?

சட்டதேவதையின் கைகளில்

தராசு உள்ளதன் காரணம்

நிறைகுறைகளை எடையிடுவதற்கா?

இல்லை-

பணத்தையும் பலத்தையும் அளப்பதற்கா?

நீதி என்பது

நீதிமன்றங்களில் காக்கப்படும் பொருளா?

இல்லை-

எடைக்கு இவ்வளவு என எறியப்படும் கழிவா?

நீதிமன்றங்களில் வழக்குகள்

ஒன்று

ஒத்தி வைக்கப்படுகின்றன

இல்லை

நிலுவையில் நிற்கின்றன

தீர்ப்பு என்பது

நீதிமன்றத்தில் வழங்கப்படுவதல்ல

பட்டிமன்றத்தில் வழங்கப்படுவது

நீதிமன்றங்கள் இருப்பது

தவறுகளை தடுப்பதற்கு

தண்டனைகளை தள்ளிப்போடுவதற்கல்ல

வக்கீல்கள் வாதாடுவது

சட்டங்களை காப்பதற்கு

கட்டணங்கள் வசூலிப்பதற்கல்ல

சிறைச்சாலைகள் இருப்பது

நீதியினை நிலைநாட்டுவதற்கு

கைதிகளை தாலாட்டுவதற்கல்ல

நீதிமன்றங்கள் நியாயத்தை

நிலைநாட்டும் தலங்களாக

நிமிர்ந்து நிற்பது

நிலைகெட்டுப் போயுள்ள

நிகழ்கால நிலவரத்தை

நிர்வகித்து உயர்த்துவதற்கு

நிச்சயம் அவசியமாகும்

அதற்கு சட்டங்கள்

தெய்வமாக வேண்டும்

சட்டங்கள் சாமியென்றால்

நீதிமன்றம் கோவிலன்றோ?

தவறு செய்வோர்க்கு

தண்டனை உறுதி

நியாயம் காப்போர்க்கு

நிம்மதி உறுதி

இவற்றை உறுதி செய்தால்

இனிமேல் சட்டங்கள் சாமியாகும்

சட்டங்கள் சாமியென்றால் 

நீதிமன்றம் கோவிலாகும் 

Read More

நானுமோர் ஏழை!

நானுமோர் ஏழை!

ஏழைகள் என்பவர்கள் யார்?

அவர்கள்

அரசியல்வாதிகளின்

அடிமை அகல்களா?

இல்லை

எழுத்தாளர்களின் கட்டுரைப் பொருளா?

ஏழை என்பவன்

எழுச்சியே பெறாதவனா?

இல்லை

ஏமாற்றத்தையே பெறுபவனா?

ஏழை என்பவன்

பணத்தைப் பிச்சை வாங்கி

வறுமையை வாரிக் கொடுக்கும்

பிச்சைக்கார வள்ளலாகி விட்டானா?

ஏழை என்பவன்

பணம் இல்லாதவனா?

இல்லை

மனம் இல்லாதவனா?

ஒவ்வொரு மனிதனும்

ஒருவிதத்தில் ஏழைகளோ?

ஆம்

உண்மை காப்பவன் பாவத்திலே ஏழை

நேர்மை காப்பவன் நியாயத்திலே ஏழை

நன்மை நல்குபவன் எழுமையில் ஏழை

பான்மை கெட்டவன் தரணியில் ஏழை

வலிமை மிக்கவன் பொறுமையில் ஏழை

தனிமை வாழ்பவன் இன்பத்தில் ஏழை

புலமை மிக்கவன் வாய்மையில் ஏழை

பகைமை வளர்ப்பவன் பாசத்தில் ஏழை

அடிமை வாழ்பவன் சுதந்திரத்தில் ஏழை

ஒருமை போற்றுபவன் துன்பத்தில் ஏழை

பெருமை பெற்றவன் சாவிலே ஏழை

அடடா!

அப்போது இத்தேசத்தில்

யார் தானப்பா ஏழை?

கண்ணன் கூறுகிறான்

'மனதில் திருப்தியற்றவனே ஏழை!'

அடடா!

சாதுரியமான பதில்

ஆனால்

சிறந்த பதில்!

ஆனால்

இந்த பதில்

இந்தியாவை வறுமையெனும்

இக்கோட்டிற்கு கீழேயல்லவா

தள்ளி விடுகிறது?

நாம் இந்தியப் பெருநாட்டில்

சிலபல கோடிகளே ஏழைகளென

இத்தனை நாள் எண்ணியிருந்தோம்?

இன்று

கண்ணன் சொன்னதை

கருத்தில் கொண்டால்

ஒட்டுமொத்த இந்தியாவே

ஏழைகளின் புகலிடமாகுமே?

ஏனென்றால் எவருக்கும்

எச்சமயமும் திருப்தியேயில்லை

கொள்ளையடித்தது போதும்

கொன்றுகுவித்ததும் போதும்

இருப்பதைகொண்டு வாழ்வோமென

இங்கேயோர் அரசியல்வாதியுண்டா?

இல்லை

குறைகூறுவதும் போதும்

புலம்பித்தள்ளுவதும் போதும்

இருக்கின்ற ஆட்சியே இன்பமென

இங்கேயோர் குடிமகன்தானுண்டா?

மேன்மை வரவர

மேலும் கேட்கிறான்

மேலும் கிடைத்தப்பின்னர்

மீண்டும் கேட்கிறான்

எத்தனை கிடைத்தாலும்

பித்தமனம் புலம்பும்!

ஒன்றுமே இழக்காமல்

ஓவென அழுதுருகும்!

திருப்தி இல்லாதவன்

திருந்தப் போவதில்லையெனில்

திறமை வெளிப்படாமல்

திரும்பவும் பிறந்திடுவான்

சரி!

நாம் இருப்பதைக் கொண்டு

திருப்தி அடைவோம்

ஆனால்

ஒன்றுமே இல்லாதவனுக்கு

எதைக் கொண்டு திருப்தி?

அடடா!

இந்த நாட்டில்

கேடுகெட்ட பணத்தை

தேடிவைக்கும் திருப்தியற்ற

ஜீவன்கள் இருந்தாலும்

உண்ண உணவின்றி

உடுத்த உடையுமின்றி

இருக்க இடமுமின்றி

இறந்துபோகும் உயிர்களும்

உள்ளனவே?

அவர்கல்

எதைக் கொண்டு திருப்தி அடைவார்கள்?

மனிதனாய் பிறந்ததேதம்

மனதிற்கு திருப்தி என்றா?

எழைகளே!

நீங்கள் மேலும் பணத்தை

கேளுங்கள்!

உயிர்வாழ அது உதவும்வரை!

ஏனெனில்

பணமில்லாத ஏழையாக வாழ்வதைவிட

மனதில்திருப்தியற்ற ஏழையாக வாழ்வதுமேல்!

அடிப்படைத் தேவையை கேளுங்கள்

அதன்பின்னர் கிடைப்பதையெல்லாம்

கொடுத்திடுங்கள்!

ஏனெனில், நமக்கு

உலகில் வாழும் உரிமை உண்டு

உலகின் இன்பங்கள் உனர்வதற்கல்ல!

வேலை செய்ய உரிமை உண்டு

வேறதன் பயன்கள் அடைவதற்கல்ல!

முதலில்

பணமில்லா ஏழைகளெனும்

பரீட்சையில் தேர்ந்திடுவோம்

அப்போது தான்

கண்ணனின் கணக்கு

கவனத்திற்கு வரும்

ஏனென்றால்

எவ்வளவு பணம் இருந்தும்

திருப்தி இன்றி வாழ்பவன்

பின்னர்

எத்தனை பிறவி எடுத்தாலும்

முக்தி இன்றி வாடிடுவான்

சரி!

திருப்தியோடு வாழ்ந்திடுவோம்

திருந்தியினிமேல் வாழ்ந்திடுவோம்

அடடா!

எனக்கு

எழுதியது போதுமென

திருப்திகொள மனத்துணிவில்லை

அனுபவித்தது போதுமென

துறந்துவிட தைரியமில்லை

கண்ணா!

உன் கணக்கில்

நானும் ஏழையாய் இருக்கிறேன்

ஒன்று

எனக்கு திருப்தி கொடு!

இல்லை

என் ஆசைகளை பூர்த்தி செய்!

Read More

எங்கே நிம்மதி?

எங்கே நிம்மதி?

மனதில் நிம்மதியின்றி

மனநிலை சரியுமின்றி

மயக்கத்தில் வாடியவொருவன்

மனமுருகி இறைவனிடம்தம்

மந்தநிலையை போக்க

மனத்திலே நிம்மதிவார்க்க

மன்றாடிக் கொண்டான்

கடவுள் அவனுக்கு

மூன்று வாய்ப்புகள் அளித்தார்

முதல் முறை வேண்டினான்

கடவுள் அவனைத்தம்

கடமைகள் முழுதையும்

கணக்காய் முடித்துஅவன்

கடனினை அடைக்கச்சொன்னார்

அவனும் செய்தான்

ஆனாலும் நிம்மதியில்லை

இரண்டாம் முறை வேண்டினான்

இறைவன் அவன்

இதயத்தில் ஆசைகளே

இல்லாதவாறு அடக்கச்சொன்னார்

அவனும் செய்தான்

மனத்தில் ஆசைகள்  இல்லாததால்

மனமும் மந்தமாய் மாறியது

மனதே காலியாய் கிடந்தபின்னர்

மதியும் தானே வெளிவந்தது

மனமே இல்லாமல் போனால்

மனதில் நிம்மதி எப்படி நிலவும்?

மூன்றாம் முறை அவன்

இறைவனை அழைக்கவில்லை

ஏனென்றால்

கடமைகளும் கனவுகளும்

கழிந்த பின்னர்

கதியில்லா இப்புலனும்மனமும்

காலத்தோடு கலந்துவிடுகிறது

இந்நிலையையும் கடந்து சென்றதனால்

இறைவன் அவனேயென்று உணர்ந்தான்

                       

தானே கடவுள் என்றுணர்ந்தபின்

தாழ்வும் உயர்வும் இனியுண்டோ?!

                       

Read More